٧٠ درصد درآمد مردم در جیب دولت

به گزارش جهان صنعت نیوز: به نقل از سایت ساعت ٢۴،داستان اندوه بار تحریم نفت ایران که موجب شده است نظام سیاسی حاکم بر ایران به صورتی مرموز و البته ناراحت کننده نفت کشوررا صادرکند و ارقام  صادرات و درآمدهای آن را از شهروندان پنهان کند یکی از این مسایل استمساله م  . ایران که در سالهای قبل از تحریم تشدید شده ، روزانه تا ۲.۱ میلیون بشکه نفت صادر می کرد از سال ۱۳۹۷ به بعد با بدبختی نفت صادر می کند و سقوط درآمدهای نفتی دولت پیامدهای ویرانگری داشته است.
نکته دیگرهم این است که پیش از ۱۳۹۱ به مدت چند سال نرخ تبدیل ریال به ارزهای معتبر از سوی دولتهای وقت تثبیت شد و ناگهان در سال ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ فشار از روی این نرخ برداشته شد و قیمت هردلار آمریکا به پول ایران سه برابر شد. این اتفاق دوباره دیگر در نیمه اول سال ۱۳۹۷ ونیز نیمه دوم ۱۴۰۰ تا امروز اتفاق افتاده و قیمت هردلارآمریکا از حدود هزار تومان در سال ۱۳۹۰ به ۳۵ هزار تومان رسیده است.
در چنین شرایط تاسف باری است که دولت سیزدهم می خواهد دستاورد سازی کند اما نمی تواند دورخداد را از مردم پنهان کند که عبدالناصر همتی به خوبی به آنها اشاره و در تازه ترین توییت خود نوشته است: ” حال اقتصاد کشور خوب نیست. نرخ تورم نقطه‌ای از ۷/ ۳۴درصد به ۱/ ۴۸درصد و نرخ برابری ریال-دلار از ۲۶۲هزار ریال در مقابل یک دلار به حدود۳۵۰ هزار ریال افزایش یافته و این همه، در کمتر از یک سال اتفاق افتاده است و متاسفانه چشم‌اندازی از تغییری مثبت نیز در پیش‌رو نیست. ” درباره این دو مقوله داود سوری اقتصاددان برجسته ایرانی که به تازگی از زندان ازادشده نوشته است : نرخ تورم ۱/ ۴۸درصد به زبان ساده می‌گوید در یک سال گذشته تقریبا نیمی از حاصل کار و سرمایه هر ایرانی توسط دولت و در خفا از جیب او برداشته شده و این فراتراز مالیات و عوارض مستقیمی است که دولت از او گرفته است. می‌گوییم دولت؛ چرا که تورم جز نتیجه سیاست‌های پولی و مالی دولت نیست. می‌گوییم خفا؛ چون از صاحب مال، یعنی مردم، اجازه برداشت گرفته نمی‌شود! وی نوشته است کاهش نرخ تبدیل ریال به دلار نیز به معنای کاهش ثروت مردم در برابر مردم دیگر کشورها است داود سوری تاکید می کند : ” کیست که هرسال (با اجازه و بی‌اجازه) بیش از ۷۰درصد از درآمد جاری او گرفته شود و هر روزه بهره‌مندی‌اش از خدمات عمومی نیز کم و کمتر شود؛ اما همچنان میل به کار کردن داشته باشد؟ و مگر نظام اقتصادی هست که برای رشد به کار و فعالیت نیاز نداشته باشد؟ آهای عدالت‌خواهان، این بی‌عدالتی نیست؟ آتیه چنین سیستم اقتصادی را چه پیش‌بینی می‌کنید؟”
دولت سیزدهم با استفاده که خود را پشت فضای تنش زای سیاست خارجی پنهان کرده و هرگاه پرسیده می شود که چه می کنید به مقوله تحریم اشاره می کند ونیز در این چند ماه تازه سپری شده نیز مساله اعتراض داخلی را بهانه کرده است انگار نه انگار که وعده داده نرخ تورم را مهارکند و باید ارزش پول ملی در اندازه منطقی صیانت شود. در سطحی بالاتر از نهاد دولت نیز مسایل سیاست خارجی و حفظ نظام سیاسی اولویت یافته و موقعیت اندوه بار درد ناک مردم در اولویت نیست.