تفسیری بر داوری عباس آخوندی درباره تغییر نسل

به گزارش جهان صنعت نیوز:  آنها باور دارند نظام جمهوری اسلامی با این هدف تاسیس شده است که با آمریکا و غرب نبرد کند و آنها را شکست دهد و هر گامی که در مسیر یادشده برداشته می‌شود به معنای پیروزی است و شهروندان ایرانی نیز از این گام‌ها رضایت دارند و شادی می‌کنند. به نظر می‌رسد اثبات این باور یا شبه‌باور و این ریل‌گذاری برای نظام جمهوری اسلامی نیازمند پرسش عمومی از همه شهروندان است. مردان و زنانی که در نیمه دوم ۱۳۵۰ همراه انقلاب بودند الان دیگر اکثریت را در کشور ندارند و اکثریت ایرانیان ساکن در سرزمین را گروه سنی زیر ۴۰ سال تشکیل می‌دهند.

نهادهای حکومتی باید این احتمال را بدهند که تغییر نسل و دگرگونی‌های شگفت‌انگیز در روش‌های زندگی و کسب‌وکار و اندیشه و رشد و توسعه تکنولوژی که راه گفت‌وگوی جهانی از مسیر شبکه‌های اجتماعی را باز کرده است‌، وضعیت امروز را با نیمه دوم دهه ۱۳۵۰ دو پدیده کاملا متفاوت کرده است.

عباس آخوندی سیاستمدار ایرانی در همین باره در نامه‌ای سرگشاده به مراجع عظام و بزرگان حوزه علمیه نوشته است‌: «واقعیت آن است که آنچه این روزها شاهد آن هستیم، بسیار بیش از بحث حجاب و پوشش زنان و بیش از بحث کژکارکردی اقتصادی و فقر عمومی است. موضوع مورد اختلاف، عدم پذیرش رسمی «سبک زندگی مدرن» و تحولات ناشی از «توسعه شهرنشینی شتابان» در ایران، «انقلاب فناوری‌های ارتباطات و اطلاعات» و ادغام در «شبکه ارتباطات جهانی» و پیامدهای آنها توسط برخی از نهادهای حکومت و مرجعیت دینی است. این اعتراض‌ها را باید به عنوان یک پدیدار و تحول تاریخی و نشان از تغییرات ساختاری به‌حساب آورد که به‌طور گسترده تمام جامعه ایران را تحت‌تاثیر و در آستانه یک استحاله و یا تحول نوین قرار داده‌ است. این تحول می‌تواند و ظرفیت آن را دارد که به دو سو، یکی صلح اجتماعی پایدار و کارآمد و دیگری آشوب تمام‌عیار هدایت و منتهی شود. البته بازتاب و دامنه تاثیر این تحول تمام جهان اسلام را درمی‌نوردد.

در دنیای امروز و در کشورهای گوناگون ده‌ها نهاد پژوهشی و کارشناسی خصوصی وجود دارند که بدون بیم از دخالت و محدودیت‌های دولت از شهروندان می‌پرسند شاد و خرسند یا ناشاد و ناراضی‌‌ هستند و دلایل را نیز می‌پرسند و در برابر دیدگان همه نهادها نتایج را به اطلاع افکارعمومی می‌رسانند.

برخی رخدادهایی که این روزها شاهد آن هستیم را می‌شد زودتر دید و پیش‌بینی کرد- که برخی نیز دیده و هشدار داده بودند- و دست‌کم خواست و گرایش شهروندان را با دقت می‌شد اندازه‌گیری کرد. جامعه‌ای که خردمندی و منطق در آن در برابر رفتارهای ناشناس و ناگهانی و مربوط به گذشته در پله پایین‌تر می‌ایستد و مدیران از درون و ژرفای خواست شهروندان آگاهی کارشناسانه ندارند در معرض تصمیم‌گیری‌های اشتباه قرار گرفته و دوام و پایداری خود را با آسیب مواجه می‌کند.
ناشادی ایرانیان از روزگار کسب‌و‌کار و معیشت باید در هر دوره اندازه‌گیری شود و شاید این روزها بهترین زمان برای اندازه‌گیری باشد.