هر دم از این باغ بری می‌رسد

پروفسور مجتبی صدریا * از آنجایی که فکر نمی‌کنم این نوع اطلاعات عمومی زیاد در جامعه جریان داشته باشد اجازه دهید کمک کنم، آن کشور، آرژانتین است.

اگر از شما بپرسم کدام دولت از سال ۱۹۵۱ تا به حال بیش از ده بار از صندوق بین‌المللی پول کمک گرفته است تا بودجه خود را لااقل به تعادل نزدیک کند باید بگویم بازهم آرژانتین می‌باشد.

شاید خاطرتان نباشد تظاهرات وسیع مردمی در بوینس آیرس در سال ۲۰۰۱ و پس از آن و همه قول و قرارهای رئیس جمهور پیشین این کشور آقای “موریسیو ماکری” که با قول اقتصاد بازار آزاد شکوفا و وام پنجاه و هفت میلیارد دلاری از صندوق بین‌المللی پول میخواست اقتصاد آرژانتین را احیا نماید، اقتصادی که با چنان بحرانی مواجه بوده و هست که ارزش پول آن در مقابل دلار شصت درصد افت داشته است، تورم بالای ۴۰ درصد و در حال دست پنجه نرم کردن با بیکاری شدید بوده است.

اوضاعی که منجر به، روی کار آمدن ” آلبرتو فرناندز ” که صریحا با مخالفت با اقتصاد بازار آزاد چند ماهی است به ریاست جمهوری رسیده است و وزنه‌ی سنگین بدیهی‌های انبوه دولت قبل، وی را با خطر اعلام ورشکستگی دولت آرژانتین مواجه نموده است، اینبار هم به نظر می‌آید سیاست گذاران آن کشور چاره را در مقروض کردن هر چه بیشتر آن کشور می‌بینند و به همین دلیل تقاضای صد میلیارد دلار وام از صندوق بین‌المللی پول کرده اند، یک نکته حاشیه‌ای ولی مهم این است که استان بوینس آیرس و دولت آرژانتین هر دو از صندوق بین‌المللی پول، ولی بطور جداگانه وام گرفته‌اند.

 در مذاکراتی که آرژانتین با صندوق بین‌المللی پول دارد استان بوینس آیرس صحبت مستقل خود را می‌نماید و موضعی بس تند در مقابل خواست صندوق بین‌المللی پول بر این مبنا که آرژانتینی ها باید پولی را بپردازند تا دوباره بتوانند پولی دریافت کنند گرفته است و به هیچ وجه نگران آبرو داری و ورشکسته نشدن استان در مقابل صندوق بین‌المللی پول نیست و به عبارت دیگر ضعف خود را در بازپرداخت بدهی هایش به یک ابزار قدرت تبدیل نموده و تهدید به ورشکستگی می‌کند، در مذاکراتی بین آرژانتینی ها و صندوق بین‌المللی پول یکی از مسولین صندوق خطاب به نمایندگان آرژانتین گفت:” شما که کشور تانگو هستید می‌دانید که تانگو رقصی دو نفره است ولی شما سعی دارید این رقص را به تنهایی انجام دهید.”

نماینده آرژانتین با لبخندی گفت:” درست می‌گویید، تانگو را باید دو نفره رقصید، ولی شما تانگو نمی‌خواهید، آهنگ شما دعوت به یک رقص تک نفره است، هدف مدیریت صندوق بین‌المللی پول نمی گویم چپاول بلکه به زانو در آوردن کشورهای جهان سوم است و ما نمی توانیم با آن سیاست‌ها توافق کنیم.”

همزمان با این مذاکرات رئیس جمهور فرناندز از یک سو در حال بسیج اجتماعی به منظور ایجاد همبستگی است و از سوی دیگر به همه دنیا سفر می‌کند تا حمایت فعال تری برای خروج آرژانتین از بحران فعلی بیابد، سفر به واتیکان و ملاقات با پاپ فرانسیس، سفر به آلمان و ملاقات با آنگلا مرکل، سفر به فرانسه و ملاقات با رئیس جمهور ماکرون و…….. به نظر می‌آید رهبری آرژانتین هم در حال تقویت پایه‌های اجتماعی قوی برای سیاست‌ هایش می‌باشد و هم در جستجوی هم پیمانان تاکتیکی و استراتژیک در صحنه جهانی است.