ضعیف‌ترین رییس‌جمهور
به گزارش جهان صنعت نیوز: اولین و البته اصلی‌ترین علت برای این ادعا، موضوع مشارکت است که این روزها به اصلی‌ترین دغدغه آقایان و خانم‌های اهل سیاست بدل شده است. اینکه مجموعه عملکرد دولت روحانی و مشخصا ناکامی دولت در بهبود اوضاع معیشتی مردم سبب شده یا خروجی چند انتخابات اخیر مردم را از موثر واقع شدن رایشان مایوس کرده، خیلی فرقی ندارد و نتیجه یکی است. فضای سیاسی کشور با وجود تلاش رسانه‌ای گسترده خاصه از سوی جریان اصولگرا گرم نشده و انگار که گرم‌بشو هم نیست. بخش عمده‌ای از جامعه میل به مشارکت در انتخابات ندارد و این موضوع گذشته از اینکه به نفع کدام جریان سیاسی تمام می‌شود، از مشروعیت رییس‌جمهور سیزدهم خواهد کاست. همچنان که مجلس یازدهم با رای حداقلی مردم شروع به کار کرد اما اقدامات و مواضع آن در جامعه مقبولیت چندانی ندارد.
دلیل دوم، ویرانه اقتصاد
مساله اما به طور قطع به میزان مشارکت محدود نیست. مشارکت محدود مانع از برگزاری انتخابات نبوده و رییس‌جمهور بعدی با هر میزان رای که باشد، بر کرسی مورد نظر تکیه خواهد زد. بدیهی است که راهیابی به پاستور دلیل خوبی برای موفقیت در کشورداری نیست. شاهد آنکه آقایان از پی هم می‌آیند و وضع کشور و مردم نیز روز‌به‌روز بدتر خواهد شد. هر رییس‌جمهوری که از راه می‌رسد، تا چند ماه دولت قبلی را شماتت کرده و از ویرانه‌ای که تحویل گرفته، می‌گوید اما اقتصاد کشور امروز به قدری تحلیل رفته و آسیب دیده که دولت بعدی تا روز آخر هم می‌تواند از این دست گلایه‌ها داشته باشد.
دلیل سوم، گزینه‌های درجه دو
بغرنجی وضعیت وقتی روشن‌تر می‌شود که ضمن در نظر گرفتن شرایط موجود و ضعفی که کاهش مشارکت برای دولت آتی به ارمغان خواهد آورد، نگاهی هم به فهرست کاندیداهای احتمالی بیندازیم. یک نگاه اجمالی کافی است تا فقدان یک کاندیدای باجرات، توانمند و قابل اتکا و اعتماد را دریابیم و به این نتیجه برسیم که از دست یک مینی‌بوس کاندیدای به صف شده کاری ساخته نیست. بسیاری از این گزینه‌های درجه دو میان‌مایه پیش‌تر نیز در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری حاضر شده و شانس خود را آزموده‌اند. گذشته از آنهایی که سابقه ردصلاحیت دارند و امیدی به امکان حضورشان نیست، کاندیداهایی را می‌بینیم که از مردم رای نگرفته و نخواهند گرفت. آنچه باقی می‌ماند نیز برخی چهره‌های ناشناخته یا شناخته شده و فاقد سابقه اجرایی و مدیریتی و دیگر ویژگی‌های لازم برای ریاست‌جمهوری هستند.
دلیل چهارم، کلید اصلی
اصلا فرض کنیم که یکباره گزینه مناسب برای ریاست‌جمهوری پیدا شده و وارد میدان شود. مردم نیز به شوق آیند و حاضر به مشارکت شوند. حتی گزینه مورد نظر نیز وعده دهد که از پس آبادی این ویرانه اقتصادی برخواهد آمد و قص علیهذا. باز هم یک جای کار می‌لنگد و نمی‌توان به وعده‌ها و حتی توانایی‌های کاندیدای یادشده دل بست. ایراد اصلی همان است که در دولت روحانی نیز مانع از موفقیت دولت شد. حل مشکلات اقتصادی و بهبود وضعیت معیشتی مردم بدون حل‌و‌فصل مسائل سیاست خارجی، رفع تحریم و تعامل با دنیا ممکن نیست. وعده دادن در این راستای نیز پیش‌تر آزموده شده و مردم را مایوس ساخته است. حالا دیگر همه می‌دانند که کلید اصلی برای باز کردن این قفل در اختیار دولت نیست.
دلیل پنجم، اوضاع بازار
یکی دیگر از دلایلی که سبب می‌شود از همین حالا موفقیت و گره‌گشایی در دولت بعد را رویاپردازانه بدانیم، وضعیت بازار و اقتصاد است. بسیاری از کارشناسان مسائل اقتصادی به این نکته اشاره دارند که حتی لغو تحریم‌ها نیز به تنهایی مشکل ما را حل نمی‌کند و این کلاف سردرگم‌تر از این حرف‌هاست. بازار نفت در شرایطی نیست که ایران بتواند صادرات قابل اعتنایی انجام دهد و قطعا منابع ارزی ناپایداری دارد که موجب کسری بودجه و مشکلات بی‌شمار دیگر خواهد شد. بگذریم از اینکه در انتقال همین منابع مالی ناپایدار و فرصت بهره‌مندی از آن نیز تردیدهای جدی وجود دارد.
دلیل ششم، بی‌اعتنایی جهانی
بی‌اعتنایی جهانی به ایران از دیگر دلایلی است که می‌توان دست رییس‌جمهور سیزدهم را بسته و او را از همین حالا ناتوان ارزیابی کرد. مقصود هم فقط بی‌اعتنایی غرب و کشورهای بزرگ دنیا نیست زیرا اقتصاد کوچک‌شده ایران کار را به جایی رسانده که از این پس باید در انتظار بی‌توجهی کشورهای همسایه و حتی شرکای سابق تجاری نیز باشیم. بدیهی است هر کشور کوچک یا بزرگی به دنبال تامین منافع خود است و آنجایی که ما را در تحقق اهداف اقتصادی و سیاسی خود بی‌اثر دیده یا حتی دردسرساز تلقی کند، چشم به رویمان خواهد بست.
جمع‌بندی
با در نظر گرفتن دلایل مورد اشاره تصور آنکه رییس‌جمهور سیزدهم در ایران- فارغ از اینکه اصولگرا باشد یا احیانا اصلاح‌طلب- بتواند گرهی از کار کشور باز کند و موجب کاهش مشکلات مردم که در این مقطع زمانی بیشتر هم اقتصادی است، شود، بعید به نظر می‌رسد. مشکلات سیاسی و اقتصادی که ابعاد داخلی و خارجی نیز دارد، کار را برای سیزدهمین رییس دولت در جمهوری اسلامی ایران به شدت سخت و مردم را نیز از امکان موفقیت او در انجام این مهم به شدت دلسرد کرده است. حال باید منتظر ماند و دید که نتیجه انتخابات مورد بحث چیست و پیروز این کارزار قادر است خود از جایگاه ضعیف‌ترین رییس‌جمهور کشور بالا بکشد یا خیر.
اخبار برگزیدهپیشنهاد ویژهسیاسیلینک کوتاه :
