دلخوری‌ها و دلخوشی‌های مردم خرمشهر
محمد بهشتی‌وند *
سوم خرداد یکی از روزهای بهیادماندنی ایرانیان با هر مرام و گرایش سیاسی است. در این روز رزمندگان جان بر کف ایرانی توانستند با قدرت تمام خرمشهر را از چنگ رژیم مستبد و متجاوز صدام حسین بیرون بکشند و آن را به مام میهن برگردانند. به دنبال اعلام این خبر ایرانی‌ها در جای‌جای این سرزمین پهناور و تاریخی سوم خرداد ۱۳۶۱ را جشن گرفته و سر از پا نمی‌شناختند. پیر و جوان، زن و مرد، کارگر و کشاورز و معلم و کارمند در همه شهرهای کوچک و بزرگ در جشنی خودجوش شادی کردند. سوم خرداد روزی بود که تکه‌ای از ایران عزیز که به چنگ رژیم دیکتاتوری عراق افتاده بود دوباره به ایران بزرگ پیوست. حالا چهار دهه از آن روز تاریخی و پرافتخار را پشت‌سر گذاشته‌ایم. اما صرفنظر از اهمیت گرامیداشت این روز تاریخی باید گفت افراد و احزابی در ایران آرام‌آرام این روز بزرگ و بهیادماندنی را با هدف‌های کوچک و سخیف به سیاست داخلی و مناقشه‌های سیاسی آلوده کردند و دانسته یا ندانسته جاودانگی و درخشندگی آن را با این رفتار مخدوش کردند. اگر حماسه تکرارنشدنی بازپس‌گیری خرمشهر از رژیم مستبد صدام حسین در هر کشور دیگری رخ داده بود اکنون آن شهر بدون چون‌وچرا به یک کانون گردشگری ملی و جهانگردی واقعی تبدیل می‌شد که از همان محل می‌شد هزینه‌های عقب‌ماندگی‌های آن شهر را تامین کرد، اما شوربختانه نه‌تنها این اتفاق نیفتاد بلکه در این چهار دهه سرمایه‌گذاری ناکافی برای رشد و توسعه عمران و آبادانی خوزستان به‌طور کلی و شهرهای محبوب این دهه‌ها به دلخوری عمیق خرمشهری‌ها و نیز خوزستانی‌ها و ایرانیان منجر شده است. با این حال می‌شود امروز را سرچشمه رشد دوران تازه در رسیدگی واقعی و سرمایه‌گذاری مادی و معنوی خرمشهر قرار داد و دست از مجادله‌های بیهوده برداشت. خرمشهری‌ها دلخوشی‌ها و دلخوری‌های قابل اعتنایی را در این سال‌ها در ذهن و دل خویش انباشت کرده و به همین خاطر می‌خواهند زمان دلخوشی‌های‌شان نیز فرا رسد.
لینک کوتاه :
