تغییر وزیر بهداشت تحول ایجاد نمی‌کند
جهان صنعت نیوز|حمید تهرانی- تعبیر مقامات در ایران به طور کلی نگران‌کننده است. این نگرانی از آنجا ناشی می‌شود که یا مسوول پیشین به هر دلیل نتوانسته کار کند و مشکلات او به مسوول بعدی به ارث می‌رسد یا مسوول پیشین خوب کار کرده اما اطرافیان و رقیبان مشکلاتی برایش به وجود آورده‌اند که او عطای وزارت را به لقایش بخشیده و ترجیح داده جان خود را بردارد و فرار کند. در این صورت مسوول بعدی حتما ضعیف‌تر از مسوول پیشین است و به جای اینکه بر توان خویش تکیه بزند و اراده‌اش را صرف پیشبرد اهداف و برنامه‌هایش بنماید، سعی می‌کند با محیط و اطرافیان سازگار شود تا اصطکاک کمتری به وجود آید و پایداری و ثباتش نسبت به مقام قبلی افزایش یابد. به این ترتیب جامعه ایرانی، معمولا از تعبیر مقامات کشور خاطره شیرینی در ذهن ندارد.
حتی پیش از قرار گرفتن در سمت وزارت بهداشت، سید حسن قاضی‌زاده هاشمی بارها تاکید کرده بود که از هیچ منظری احتیاجی به سمت‌های دولتی ندارد و حضورش در جمع کابینه، فقط براساس تکالیف اعتقادی بوده است. در زمان وزارتش نیز قاضی‌زاده هاشمی رفتارهایی داشت که او را در میان سایر همکارانش در هیات وزیران ممتاز کرده بود چنان که حتی منتقدان دولت که تریبون‌های گوناگونی در اختیار داشتند، کمتر زبان به انتقاد از این عضو کابینه می‌گشودند. این امر که از فعالیت گسترده و نسبتا موفق وزیر بهداشت ناشی می‌شد، می‌تواند به عنوان قرینه‌ای در جهت اثبات موفقیت قاضی‌زاده هاشمی بیان شود.
اما اختلاف‌های او و رییس‌جمهور که عمدتا شامل حمایت‌های دولت و به ویژه حمایت‌های بودجه‌ای دولت از طرح‌ها و اجرای وظایف وزارت بهداشت می‌شد سرانجام به جدایی سید حسن قاضی‌زاده هاشمی از کابینه حسن روحانی انجامید. این جدایی اگرچه هنوز رسانه‌ای نشده اما برخی همکاران وزیر بهداشت، خروج او از کابینه و خداحافظی وی با وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی را تایید کرده‌اند. در این صورت احتمالا این روزها، روزهای آخر فعالیت آقای دکتر در سمت وزارت است و رییس دولت طی روزهای آینده شخص دیگری را برای تصدی این سمت معرفی خواهد کرد.
اگرچه تاکنون برخی چهره‌ها به عنوان نامزدان احتمالی این پست معرفی نشده‌اند اما بی‌تردید پرونده‌های نیمه‌تمام در وزارت بهداشت اولین میراث برای وزیر بعدی است. در صدر این میراث، مشکلات بودجه و انتظارات از آقای وزیر قرار دارد که به لحاظ تکنیکی و نه به لحاظ عملیاتی بودجه تخصیص داده شده با انتظارها از وزارت بهداشت و مسوولیت‌های آن تناسب و همخوانی ندارد. می‌توان پیش‌بینی کرد که با تغییر وزیر، گامی در جهت این مشکل برداشته نشود اما آمدن شخص دیگر به جای قاضی‌زاده هاشمی باعث کاهش اعتراض وزیر به کابینه و روحانی شود. در این وضعیت واردات دارو و پشتیبانی از بیماران کاهش می‌یابد اما اعتراضی صورت نمی‌گیرد.
پرونده دیگر تجمیع بیمه‌هاست. قاضی‌زاده هاشمی تلاش می‌کرد نظام واحدی برای بیمه‌های درمانی تدوین و اجرا کند اما مخالفت‌های موثری با این طرح ایراد می‌شود؛ مخالفت‌هایی که پیشرفت این ایده را متوقف کرده است. گمان می‌رود وزیر بعدی همچنان پرونده این ایده را مفتوح و البته معطل نگه دارد.
در این صورت نباید انتظار داشت که تحول مهمی در تجمع بیمه‌ها و ایجاد نظام واحد درمانی رخ دهد.
طرح تحول سلامت که از آن به عنوان انقلاب در نظام سلامت ایران یاد می‌شود احتمالا با تغییر وزیر دچار تحول مهمی نخواهد شد. این طرح که موافقان مهمی دارد با کناره‌گیری سیدحسن قاضی‌زاده‌هاشمی نیز تداوم خواهد یافت و هرچند به واسطه کمبود بودجه ممکن است اهداف و گستره آن محدودتر شود اما اراده دولت بر تداوم اجرای این طرح استوار است.
لینک کوتاه :
